Uitleg

ÍoedT
Hoe werkt het precies?

Peperklips werkt net even anders dan je misschien gewend bent. Lees hieronder waarop je moet letten en waar je misschien even aan moet wennen.
kX xdbio kdo nbsfYf?

nDnsbieynf xdbio qdo ÇJsq ÁqOsbf Orq us ayfftYq TsxdqO Ndqo. eDf kYbÎqOsb xRbÎn us aXo edosq Æq xRb us ayfftYq ÇJsq Âq aXo xdqsq.
Het Latijnse alfabet bevat o.a. letters die meerdere spraakklanken representeren (zoals een "X") en meerdere letters die dezelfde spraakklank vertegenwoordigen (zoals de "C" en de "S" of "K"). Het Peperklipsalfabet bestaat alleen uit klinkers en medeklinkers met één spraakklank, en diftongs (samengestelde klinkers). Diftongs gedragen zich in Peperklips hetzelfde als klinkers en verdienen hier verder geen speciale aandacht. Peperklips is geen fonetisch alfabet; de uitspraak van een letter kan onder invloed van samenstellingen of regionale invloeden licht variëren, en de derdepersoonenkelvouds-"t" blijft gewoon gehandhaafd, ook onhoorbaar na een stam-"d" (tot verdriet van sommigen).

Visueel worden twee "leeslijnen" gebruikt, waarbij de medeklinkers op de onderste lijn worden geschreven, en de klinkers in principe daarboven. Soms gedraagt een klinker zich als een medeklinker; dan komt die bij de medeklinkers op de onderste lijn. Een klinker waarmee een woord of lettergreep begint komt ook op de lijn, met een punt erboven. Door dit principe zijn steeds alle lettergrepen zichtbaar. Alle stemhebbende medeklinkers hebben een ronde onderkant; aan stemloze medeklinkers kan door middel van een "arco" de stemhebbende eigenschap worden toegevoegd.

Eigennamen en leenwoorden met een niet-Nederlandse uitspraak worden niet in Peperklips geschreven. 		kdo erolqfs ÁejRNdo NsJro Î.Á. edosbf OY aDbOsbs fnbRiierQisq bDnbDfsqoDbsq (FVÁef Åq "Ãif") Æq aDbOsbs edosbf OY OsFdejOs fnbRiierQi JsboDTsqxVbOyTsq (FVÁef Od "fD" Æq Os "Æf" Îj "iR"). kdo nDnsbieynfÁejRNdo NsfoRo ÁeÇq Ío ieyQisbf Æq aDOsieyQisbf ado Çq fnbRiierQii, Æq OyjovQf (fRasqTsfodeOs ieyQisbf). OyjovQf TsObRTsq Fyt Ãq nDnsbieynf kdoFdejOs Áef ieyQisbf Æq JsbOYqsq kYb JdbOsb TDq fnDfURes ÂqOrto. nDnsbieynf Ãf TDq jVqDoYf ÁejRNdo; Os ÍofnbRi Jrq Åq edosb irq ÎqOsb ÃqJeXO Jrq fRasqfodeyQsq Îj bDTYÏqRes ÃqJeXOsq eyto JrbYÇbsq, Æq Os OdbOsndbfVqÆQiseJwOf-"o" Neljo TsxVq TdkrqOkRjO, Ïi ÎqkVbNRb qR Åq fora-"O" (ovo JsbObYo Jrq fvayTsq).

JYfHÇe xvbOsq oxD "eDfelqsq" TsNbCio, xRbNl Os aDOsieyQisbf În Os ÎqOsbfos elq xvbOsq TsftbDJsq, Æq Os ieyQisbf Ãq nbyqfYns ORbNVJsq. fvaf TsObRTo Åq ieyQisb Fyt Áef Åq aDOsieyQisb; Orq ivao OY Nl Os aDOsieyQisbf În Os ÎqOsbfos elq. Åq ieyQisb xRbaD Åq xVbO Îj edosbTbDn NsTyqo ivao Ïi În Os elq, ado Åq nhqo ÆbNVJsq. OVb Oyo nbyqfYns Flq foDOf Áes edosbTbDnsq FytoNRb. Áes fodakdNsqOs aDOsieyQisbf kdNsq Åq bvqOs ÎqOsbirqo; Âq fodaeVFs aDOsieyQisbf irq OVb ayOse Jrq Åq "ÁbiV" Os fodaksNsqOs ÊTsqftrn xvbOeq oXTsJXTO,

ÊTsqqRasq Æq eDqxVbOsq ado Åq qYoqDOsberqOfs ÍofnbRi xvbOsq qYo Ãq nDnsbieynf TsftbDJsq.
Foto van handschrift
Voorbeeld 1: "Letterverdubbelingen" zoals deze zijn overbodig omdat de klank van iedere klinker al vaststaat. Natuurlijk komen twee dezelfde medeklinkers na elkaar nog steeds voor, zoals in "Ik verwachtte je rond de verwachte aankomsttijd".
 JVbNDeO 1: "edosbJsbOhNseyQsq" FVÁef ODFs Flq ÏJsbNVOyT ÎaOro Os ierQi Jrq ÄOsbs ieyQisb Áe JrfofoRo. qroHbesi iVasq oxD OsFdejOs aDOsieyQisbf qR ÆeiRb qvT foDOf JVb, FVÁef Ãq "Ãi Jsbxrtoos us bvqO Os Jsbxrtos ÂqivafoolO".
Voorbeeld 2: Van de stemloze medeklinker "t" ("o") kan de stemhebbende medeklinker "d" ("O") worden gemaakt door er een arco onder te hangen.
 JVbNDeO 2: Jrq Os foDaeVFs aDOsieyQisb "o" ("t") irq Os fodakdNsqOs adOsieyQisb "O" ("d") xvbOsq TsaRio OVb Æb Åq ÁbiV ÎqOsb os krQsq.
voorbeeld 3: Het woord "één" ("Çq") begint in het Latijnse alfabet met twee geaccentueerde letters "e", maar in Peperklips is dat één klinker op de lijn met een punt erboven ("Ç"), gevolgd door de medeklinker "n" ("q"). Accenten, trema's, apostrofs en koppeltekens zijn niet meer nodig.
 JVbNDeO 3: kdo xVbO "Çq" ("één") NsTyqo Ãq kdo erolqfs ÁejRNso ado oxD TsÁifdqoHÇbOs edosbf "Ç" ("e"), aRb Ãq nDnsbieynf Ãf Oro Çq ieyQisb În Os elq ado Åq nhqo ÆbNVJsq ("Ç"), TsJveTO OVb Os aDOsieyQisb "q" ("n"). Áifdqosq, obDaRf, Ánvfobvjf Æq ivnseoDisqf Flq qYo aDb qVOyT.
Voorbeeld 4: De laatste klinker van het woord "MOOI" vormt geen eigen lettergreep, maar gedraagt zich als een medeklinker en wordt dus op de lijn geschreven zonder punt. JVbNDeO 4: Os eRofos ieyQisb Jrq kdo xVbO "aVU" Jvbao TDq ÊTsq edosbTbDn, aRb TsObRTo Fyt Áef Åq aDOsieyQisb Æq xvbOo Ohf În Os elq TsftbDJsq FvqOsb nhqo.